کوچینگ درمان نیست. روانشناسی و مشاوره هم نیست. با آنکه ممکن است کوچینگ ریشه در مقوله روانشناسی داشته باشد ، روند حقیقی و واقعی کوچینگ نباید با روش های درمانی اشتباه گرفته شود.
یکی از بارزترین تفاوت های بین دو نگرش این است که در روش درمان اهتمام بر متمرکز شدن بر روی احساسات و تجربیات مربوط به اتفاقات گذشته است در حالی که کوچینگ بر هدفگذاری و تشویق مراجع در حرکت به سوی جلو و آینده پایه ریزی شده است.
کوچینگ غالباً به مشاوره و رایزنی تشبیه شده است ، در حالی که اختلافات کاملاً مشخصی بین این مقوله ها وجود دارد. مشاوره ها به دنبال ارائه مشاوره هستند در حالی که کوچ تنها به مراجع کمک میکند تا خود ، راه حل های مناسب را بیابد.
روش رایزنی با انتقال اطلاعات معین و تجربه شده در رابطه با دستیابی به هدف مورد سوال به میان می آید، علاوه بر این یک کوچ ممکن است با توجه به اینکه هیچ اطلاعی از هدف مراجع ندارد یک راهکار مطمئن به او ارائه دهد.
